Seinen op groen voor duurzaamheid

Nederland is niet bepaalt trendsetter als het gaat om de duurzaamheidstrend. In andere landen zijn de supermarkten bijvoorbeeld al veel verder. Er is daar bij de consument veel meer aandacht voor alles wat met eten en drinken te maken heeft. Nederland is niet het beste jongetje van de klas. We hebben geen voortrekkersrol. Als we op deze manier doorgaan, creëren we een gigantische afvalberg en een tekort aan grondstoffen. We steken met z’n allen nog te vaak de kop in het zand. Dat geldt zowel voor consumenten als voor het vakgebied. Dat de gratis plastic tasjes bijvoorbeeld nu pas worden afgeschaft, is rijkelijk laat. In andere landen in Europa is dat al veel langer geleden gebeurd.

Duurzaamheid wordt voornamelijk defensief ingezet. Opdrachtgevers richten zich vooral op de bekende randvoorwaarden waaraan een premium moet voldoen, zoals de eis dat er geen kinderarbeid aan te pas is gekomen. Wat wel echt ingrijpend is, is dat Lego – mede onder druk van Greenpeace – de banden met Shell verbreekt, omdat ze vinden dat hun waarden niet langer met elkaar verenigbaar zijn. Zulke statements zouden meer merken wel eens kunnen gaan maken, verwacht hij. Een mooi actief voorbeeld is dat G-Star raw jeans maakt van gerecycled plastic uit de oceaan. De terughoudendheid om door te pakken op duurzaamheid hangt ook samen met de impact van social media. Duurzaamheid kun je er niet even bij doen. Op social media wordt alles transparanter en uitvergroot. Daardoor willen merken hun act kloppend hebben. Ze zijn voorzichtig om dit op te spelen. Je kunt je bijvoorbeeld sterk profileren op milieuvriendelijkheid, maar als andere partijen dat beter voor elkaar hebben, kan dat op Facebook en Twitter snel voor minder gewenste reacties zorgen.